လြမ္းဆြတ္ျခင္း . . . . ႏွင္း

ဘဝကို
ပန္းႏုေရာင္ ကြန္ယက္ေတြနဲ႔
သိမ္းထုပ္ထားတဲ့ မိန္းကေလးေရ
လြမ္းရတယ္ဆိုတာ
ခ်စ္လို႔ပါ . . .။

ကိုယ္တိုင္မတတ္တဲ့ ပုစာၦ တစ္ပုဒ္ရဲ႕အေျဖကိုရဖို႔ ဘယ္သူ႕ဆီမွာ ဒူးေထာက္အညံ့ခံရမလဲ။
ခ်စ္ခ်င္းတစ္ခုၿပီးျပည့္စံုဖို႕အတြက္စကားလံုးေတြလိုအပ္ေသးလား။ငါကနင့္ကို စကားသံုးခြန္းေတာင္ျပည့္ေအာင္
ေျပာဖူးတဲ့ေကာင္မွမဟုတ္တာ။ေဟာဒီဘဒၵကမာၻမွာ အျဖစ္ခ်င္ဆံုးဆႏၵ ေျပာၾကေၾကးဆိုရင္ေလ - နင့္ရဲ႕လည္ကုပ္သားဝါဝါေလးေပၚကဆံႏြယ္မွ်င္ကေလးေတြကိုယူငင္ၾကည့္ခ်င္တာပါပဲ။ အေရာင္မရွိတဲ့ကမ္းေျခမွာငါလြမ္းေနရတာေတြကိုသက္ေသထူဖို႕အတြက္ကံ့ေကာ္တစ္ပြင့္စိုက္ထားတယ္္။
စကားမစပ္ နင္ေတာင္ငူေဆာင္ကို သတိရေသးရဲ႕လား . . ႏွင္း ။ အဲဒီေတာင္ငူေဆာင္ႀကီးကေတာ့ ဒီအတိုင္းရွိ
ေနတုန္းပါ။ ဒါေပမဲ့ ငါတို႔ ရဲ႕ေက်ာင္းတံခါးေတြကေတာ့ ပိတ္ႏွင့္သြားခဲ့ၿပီ။ မွတ္မွတ္ရရ ငါမယူျဖစ္ခဲ့တဲ့ နင့္ရဲ႕ လက္ကိုင္ပုဝါအျပာကေလးေရာ ဘယ္မွာလည္း ႏွင္းရယ္။
“ ငါနင့္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ဟာ”
နင့္ကိုဟုတ္တိပတ္တိေျပာဖူးတာဆိုလို႔ ဒီတစ္ခြန္းထဲရယ္ပါ။ အဲဒါဟာ ငါ့တစ္ဘဝလံုးရဲ႕ အေလးနက္ဆံုး
ၿပီးေတာ့အတည္ၾကည္ဆံုးစကားတစ္ခြန္းပါပဲႏွင္းရယ္္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နင္သိေအာင္ေျပာရရင္ အဲဒီစကားတစ္ခြန္း ေျပာဖို႔ငါကအခ်ိန္သံုးႏွစ္ေက်ာ္ေလးႏွစ္နီးပါးယူခဲ့ရတာ။အဲဒီလိုသတၱိမ်ိဳးနဲ႔ပါႏွင္းရယ္၊ ရယ္စရာေကာင္းမွာပဲေနာ္။
ထားပါေတာ့ ၊

ဟုတ္ပါတယ္ . . .
တကယ္ေတာ့ ငါဟာ . .
. . . မထိုက္တန္သူပါ။
မိုးရိပ္ေတြဆင္ၿပီးမွ
မရြာမိခဲ့တဲ့ ေနာက္၊
လြင့္ခ်င္ရာလြင့္ ေမ်ာခ်င္ရာေမ်ာ ပါေစေတာ့။ ။


x x x x x x x x x x

ျဖစ္ႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ အခ်ိန္ေ႐ႊ႕လ်ားစက္တစ္ခုလိုခ်င္ပါသည္။ ထိုအခါကၽြန္ေတာ္က တစ္ခါတုန္းက
ဇြန္လေႏွာင္းပိုင္းေန႔ရက္မ်ားသို႔ျပန္လည္၍သြားမည္ျဖစ္သည္။ထိုကာလမ်ားကားကၽြန္ေတာ့အတြက္အလြန္ပင္အေရးႀကီးခဲ့၏။
ဆိုၾကပါစို႔ - -
ႏွလံုးသားအေစာပိုင္းကာလ ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရး၏အစ
ကိုေစာညိန္း ေရးသားသည့္ ခ်စ္ၿပံဳးႏွင္းဆီသီခ်င္းသည္လည္းေကာင္း၊ေလးျဖဴသီဆိုေသာ
ႏွင္းဆီဝကၤဘာသီခ်င္းသည္လည္းေကာင္းကၽြန္ေတာ္ႏွင့္နည္းနည္းဆီပတ္သက္၏။ ထို႕ေၾကာင့္မ်ားမ်ားစားစားပတ္သက္ျခင္းေတာ့မရွိေခ်။

ကၽြန္ေတာ့ႏွင္းဆီငံုကေလးမွာကိုေစာညိန္း၏ခ်စ္ၿပံဳးႏွင္းဆီျဖစ္ပါသည္။ခ်စ္ႏွင္းဆီငံုကေလးကား ႏႈတ္ခမ္းေတာ္စူလြန္းလွပါသည္။ဘုန္းေမာင္တစ္ေယာက္ကေတာ့ခူးဆြတ္ယူရာမလွမ္းသာမနမ္းသာ ခဲ့ပါေခ်။ထိုႏွင္းဆီငံုကေလးမွာေလးျဖဴ၏ႏွင္းဆီဝကၤဘာအတြင္း၌ေနပါသည္။ဆူးခက္မ်ားအၾကား၌ ကၽြန္ေတာ္ကလမ္းေပ်ာက္ၿမဲ ေပ်ာက္လွ်က္ရွိ၏ ။

ရယ္စရာေကာင္းေသာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခ်ိဳ႕ကို ရယ္စရာဟု ရိုးရိုးသားသား ထင္ျမင္ၿပီးေသာ အခ်ိန္မွာပင္ ကၽြန္ေတာ္ကမနက္ျဖန္ေတြဆီေရာက္မွန္းမသိေရာက္ခဲ့ရၿပီးျဖစ္သည္။လွပေသာဇာပြင့္အျဖဴအနားကြပ္ပုဝါစကို ေလထဲမွာေႃမွာက္လိုက္သည္။

ျပန္လာပါ။ ငါ့ဆီျပန္လာခဲ့ပါ သန္႕ႏွင္းျဖဴ ။
တစ္ခါတုန္းကဘဝမ်ားဆိုသည္မွာတစ္ခါတုန္းကသာျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ခရမ္းရင့္ေရာင္တိမ္တိုက္မ်ားကို တနင့္တပိုး သယ္ပိုးၿပီးအရိုးသားဆံုးေမွ်ာ္လင့္ၾကည့္ခဲ့ဖူး၏။
ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္၏သတၱိႏွင့္ေျပာင္းျပန္အခ်ိဳးက်ခဲ့ေသာကၽြန္ေတာ့ခ်စ္ျခင္းမ်ားကေတာ့ လူေမြးလူေရာင္မေျပာင္ခဲ့ေခ်။

x x x x x x x x x x

“ သူရိန္ ဖယ္ပါဟာ အဲဒါေတြ ငါမသိဘူး ”

နင္မွတ္မိမွာေပါ့ နင္ေျပာခဲ့တဲ့ စကားပဲဟာ။ ဟုတ္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ သကၠရာဇ္တခ်ိဳ႕တုန္းက နင္ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ ရွားရွားပါးပါး စကားေတြထဲကတခ်ိိဳ႕ေပါ့ဟာ။ ငါသိမ္းထားပါတယ္ႏွင္းရယ္။မ်ဥ္းၿပိဳင္ေတြက အနႏၲ မွာဆံုမယ္ဆိုတာထက္ ငါတို႕ရဲ႕ မ်က္ေစ့တစ္ဆံုးမွာတင္ ဆံုႏိုင္ပါတယ္။လက္ေတြ႕ ေတာ့ဘယ္ဟုတ္မလဲ။ အနႏၲဆိုတဲ့ ေနရာေရာက္ဖို႕ မတတ္ႏိုင္မွေတာ့ ငါ အျမင္နဲ႔မွန္းၿပီး စိတ္ကူးမယဥ္ေတာ့ပါဘူး။ရပါတယ္ နင္မုန္းပါဟာ။ မုန္းလို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ နင္မွာ ငါ့အတြက္ဆို အမုန္းထက္ဆိုးတဲ့ ဥေပကၡာေတြပဲရွိသလားႏွင္းရယ္။ငါကအညတရ ပါႏွင္းရယ္။ ဗလာ သာသာ ေကာင္ရဲ႕ေကာင္းကင္ က ခ်စ္သူရဲ႕ ရင္ခြင္ကို ဘယ္လိုအျပင္အဆင္ေတြနဲ႕ လင္းျမေစႏိုင္မွာတဲ့လဲ။ အခ်စ္တစ္ခုထဲနဲ႔ ဖန္ဆင္းထားတဲ့ကမာၻ ကို နင္လာရဲပါ့မလား၊ နင့္ျပဌာန္းစာအုပ္ထဲမွာ ငါ့ရဲ႕ေခါင္းစဥ္ ေရာ ရွိႏိုင္ပါ့မလား။တစ္ေခါင္းလံုးပြင့္ထြက္သြားမတတ္ စဥ္းစားခဲ့ရတာပါဟာ။


ႏွင္း. . .
ေတးေရးဆရာ၊ကဗ်ာဆရာ သုခမိန္လိႈင္ ကို နင္သိမွာေပါ့။ သူ႕ရဲ႕ “ႏွင္းဆီပန္းမ်ားႏွင့္လက္ထပ္ျခင္း” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာထဲက စာသားတစ္ေၾကာင္း ပါ။
“ခ်စ္တတ္တာက လြဲၿပီး
ကၽြန္ေတာ့မွာ သတၲိ
မ်ားမ်ားစားစားမရွိလွပါဘူး ” တဲ့။ ငါ့အေၾကာင္း ၾကားသြားလားမသိ။

x x x x x x x x x x

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေတာင္ငူေဆာင္တစ္ဝိုက္တြင္ေပ်ာ္ဝင္ၾကည္ႏူးခဲ့ဖူးေသာအခ်ိန္ကာလမ်ားဆီတုန္းကျဖစ္ပါ၏။ တစ္ခန္းတည္းအတူစာသင္ေဖာ္သူမထံမွအမူအရာလက္ေဆာင္ တစ္ခုရခဲ့ဖူး၏။သို႔ေသာ္လည္း ထိုအမူအရာ၏အမည္မွာလွလွပပဝင့္က်လာေသာမ်က္ေစာင္းတစ္ခုဆိုသည္ကိုမူေနာင္လေပါင္းမ်ားစြာၾကာၿပီးမွ သိရွိခဲ့သူမွာ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္၏၊။အခ်ိန္မ်ားေတာ့ ေႏွာင္းခဲ့ပါပေကာေလ။

ကၽြန္ေတာ္ကအေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္သည့္အခါေတာင္ငူေဆာင္ေရွ႕ဦးခ်စ္ဆိုင္၌လဘက္ရည္က်ဆိမ့္တစ္ခြက္ကိုဇိမ္ဆြဲေသာက္ေလ့ရွိသည္။ ေအးခ်ိဳစိုလက္ေသာဇြန္၊ဇူလိုင္လမ်ိဳးဆိုလွ်င္ ဗာဒံ႐ြက္ နီနီ၊ဝါဝါ ေတြၾကားမွ
အတင္းတိုးထြက္က်လာေသာမိုးေပါက္ တစ္ေျပာက္ႏွစ္ေျပာက္က ခႏၶကိုယ္ကို ခတ္ၿငိထိစင္လာတတ္၏။
ထိုသို႕ေသာအခ်ိန္ကာလမ်ိဴးတြင္ ကၽြန္ေတာ္က သူမအားေသေကာင္ေပါင္းလဲ လြမ္းေတာ့သည္။တစ္ခါတစ္ရံ၌ သူမအားလြမ္းဆြတ္ရျခင္းသည္ ရနံ႔ မရွိသည့္ပန္းအား နန္း႐ႈိက္ရျခင္းႏွင့္ပင္ တူေနေသး၏။

ေကာင္းကင္ေပၚတြင္ခ်စ္သူ၏အဆင္းျဖင့္လင္းေသာၾကယ္တို႕ျဖင့္ စိုက္ထူထားေသာ အလံေတာ္ေပၚ၌
သူမ၏ အမည္ကို ေရးသြင္းထား၏ . . .

ျဖစ္ႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ သူမ၏ ဆံႏြယ္မွ်င္မ်ားကို ယူငင္ ၾကည့္ခ်င္သည္။
ျဖစ္ႏို္င္မည္ဆိုလွ်င္ သူမ၏ လည္ကုပ္သားဝါဝါေလးကို ခပ္ၾကာၾကာေလးေငးခ်င္သည္၏
ျဖစ္ႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ သူမ၏ ဘယ္ဘက္လက္မွ မွဲ႔ နက္နက္ကေလး ျဖစ္ခ်င္သည္။
ငါေလ. . . . နင့္ကို အသည္း ေပါက္မတတ္ခ်စ္လို႕ပါ ေသာက္ေကာင္မေလးရယ္။

x x x x x x x x x x

ဟိုတစ္ခ်ိန္တုန္းက လင္းမလို ေမွာင္မလိုနဲ႔ ဇြန္လအေႏွာင္းပိုင္းရဲ႕ အေရာင္ေတြက ငါ့တစ္ကိုယ္လံုးကို ေႏွာင္ထံုးထားတယ္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ႏွင္းရယ္ ေဟာဒီေကာင္ ကနင့္ကို ေသေကာင္ေပါင္းလဲ ခ်စ္ခဲ့ရပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ေသေကာင္ေပါင္းလဲ လြမ္းခဲ့ရပါတယ္။

နင္သိလား မိႏွင္း . . .

အလြမ္းဆိုတာပြင့္လန္းခြင့္မရတဲ့ပန္းေတြကိုကိုယ္စားျပဳတဲ့နတ္ဘုရားတစ္ပါးပါ။

အလြမ္းဆိုတာေတးဆိုခြင့္မရွိတဲ့ငွက္ကေလးရဲ႕ ႐ႈိက္ငင္သံလည္းဟုတ္တယ္္။

အလြမ္းဆိုတာမ်က္ရည္ေတြနဲ႕ထုဆစ္ထားတဲ့အရမ္းလည္းေအးျမတဲ့မီးေတာက္တစ္ခုလည္းျဖစ္တယ္။

တကယ္ေတာ့ အလြမ္းဆိုတာ နင္နဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး ငါပိုင္ဆိုင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အမွတ္တရပါပဲ ဟာ။

ငါနင့္ကိုသိပ္လြမ္းတာပဲႏွင္းရယ္။ နင္ကေတာ့ ဘယ္ၾကားႏိုင္ပါေတာ့မလဲ . . . . .။