မထားခဲ့ႏိုင္မွန္းေသခ်ာၿပီးတဲ့ေနာက္
နာမ္႐ုပ္သက္သက္ရဲ႕အေလးခ်ိန္ဟာ
အဆမတန္ေလးလံရင္း . . .
အဆံုးနဲ႔ အစကို ေရတြက္ၾကည့္ေတာ့
ၾကားကာလေတြက
တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာ။
ကိုယ္က ကိုယ့္ကိုျပန္ေတြ႔ဖို႔
ကိုယ္႔ကို ကိုယ္ကျပန္ေတြ႔ဖို႔
လမ္းေႏွာက္ ေျခေပ်ာက္နဲ႔
ဘယ္ကိုမွမေရာက္တဲ့ ဥၾသသံဟာ
တခုတည္းေသာ ဆိပ္ကမ္းကေလးဆီကိုပါ။
အေဝးႀကီးကလာရတယ္။
အေဝးႀကီးကလာရတယ္။
အေဝးႀကီးကလာရတယ္။
ေနမိုးေဝ
20.11.2015
No comments:
Post a Comment